"Wyrzutki" Drużyna #1 - John Flanagan

Jak poradzi sobie pół Skandianin, pół Aralueńczyk w roli skirla Wyrzutków? 

Tytuł: Drużyna 1. "Wyrzutki"
Autor: John Flanagan
Gatunek:  fantastyka, młodzieżowe
Ilość stron: 440
Wydawnictwo: Jaguar
Wydanie: 2012

Moja ocena:  9/10

Po wtórnym przeczytaniu „Zwiadowców” Johna Flanagana, postanowiłam, że jak najszybciej muszę zdobyć kolejną trylogię tego autora. Jest nią sławna „Drużyna”. Spodziewałam się hitu i jak zawsze nie zawiodłam się. Przebrnęłam przez tę lekturę jak błyskawica. Jest to naprawdę dobra książka. Australijczyk wykreował wyraziste postaci i wspaniałą fabułę. Nam zostaje tylko siąść, wziąć pierwszy tom do ręki i dać się ponieść wyobraźni, przenieść się do Skandii i naszych bohaterów.

"Ludzie nie lubią, gdy idole ich zawodzą."

Po rozstaniu z Willem i Haltem przez jakiś czas myślałam, że pisarz nie zdoła dorównać swojej pierwszej serii, a już na pewno nie przewyższy jej. Jakże się zdziwiłam, gdy poznałam głównych bohaterów „Drużyny”: Hala, Stiga, Thorna i oczywiście w roli drugoplanowej Eraka (oberjarla Skandii), który nawiązuje do Willa i jego wyczynów w wojnie z Temudżeinami. Od pierwszych stron zakochałam się i już wiedziałam, że moje obawy były całkowicie niesłuszne. Mój entuzjazm i ciekawość pozwoliły mi przeżywać przygody z drużyną „Czapli” i całą resztą. 

W tej niezwykłej książce poznajemy losy młodego Hala i jego przyjaciół. Szczegóły poznajemy od śmierci ojca naszego młodego bohatera, jego przyjaciel – Thorn – obiecał zająć się jego rodziną, jednak w czasie powrotu do domu traci rękę i, nie mogąc się z tym pogodzić, zatraca się w alkoholu. Kto by się zresztą mu dziwił, w końcu był najpotężniejszym z wojowników Skandii, ale z czasem ludzie nie chcą o tym pamiętać i w widzą w nim zwykłego pijaczynę… Któregoś zimowego dnia Karina – matka Hala – postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce. Przeprowadziła z nim skuteczną konwersację i od tamtego czasu nie wziął ani kropli do ust. Stał się zarówno najlepszym przyjacielem, jak i ojcem młodego chłopaka.

"Nie słyszałam nigdy, żeby wyznacznikiem czyjejś wartości była liczba nóg czy rąk. Wartość mężczyzny stanowi hart ducha i siła woli. A przede wszystkim zdolność do radzenia sobie z nieszczęściem."

~ Karina (matka Hala)

Jak nakazuje obyczaj wilków morskich, każdy, kto ukończył 16 lat, przystępuje do szkolenia. Nastolatkowie są dzieleni na grupy i poddawani ciężkim, morderczym próbom. Zwycięży tylko najlepsza z drużyn. Pech chciał, że nikt nie szanuje Hala ze względu na jego pochodzenie, dlatego też jemu zostaje przydzielona grupa samych wyrzutków: porywczy Stig, niedowidzący, a w zasadzie ślepy, jak kret Ingvar, złodziejaszek Jesper, nieznośne bliźniaki Ulf i Wulf… Przed chłopakiem naprawdę trudne zadanie, szczególnie że nie żyje w przyjaźni z liderem Rekinów, który go wręcz nienawidzi…

"Ludzie, którzy czymś się wyróżniają, nie mają łatwo."

Trzeba przyznać, że sam skrót wydaje się dosyć intrygujący, a co dopiero sama książka! Rzeczywiście tak jest. Autor, jak już wspominałam, napisał fantastyczną lekturę, która nie tylko odrywa nas od codzienności, ale również czegoś uczy. Nie mamy tu do czynienia z pustymi, tak naprawdę pozbawionymi głębszego sensu słowami. Wszystko jest jednością. Cudowne przygody, pełne napięcia wydarzenia, a także prawdzie wartości, takie jak przyjaźń, miłość, zaufanie i wiele innych, spajają się, co daje nam efekt tak wspaniałego dzieła. Czy mogę zarzucić coś tej książce? Owszem jest jedna taka rzecz, otóż niektóre wątki były naprawdę bardzo przewidywalne, choć nagłe zwroty akcji trzymały w napięciu do końca. Muszę pochwalić autora za jeszcze jedną rzecz. Nigdy nie zarzucałam mu braku humoru i muszę to potwierdzić. Naprawdę zrobiła na mnie duże wrażenie intryga uknuta przez Hala i wykorzystanie komicznych upodobań Stefana. Uśmiałam się do łez, gdy czytałam ten rozdział!

"Tylko wielkiego człowieka stać na przeprosiny."

Od strony technicznej nie mam najmniejszych zastrzeżeń. Okładka jest świetna. Motyw dwóch młodych wojowników, tarcze, topór, za nimi statek. Na pierwszym planie tytuł całej serii ze skrzyżowanymi toporami oraz statkiem ze szkicem czapli na żaglu. Całość dopełnia odpowiednia kolorystyka, co robi naprawdę dobre wrażenie. Literówek i błędów językowych nie znalazłam, a czcionka jest bardzo przyjemna dla oczu. Cóż, pozostaje mi życzyć przyjemnej lektury!