"Kamieniarz" - Camilla Läckberg

Kto zamordował 7-letnią dziewczynkę?

Tytuł: "Kamieniarz"
Autor: Camilla Läckberg
Gatunek: kryminał, thriller
Ilość stron: 536
Wydawnictwo: Czarna Owca

Wydanie: 2005
Seria:  Saga o Fjällbace, Czarna Seria
Moja ocena: 10/10

"Wybiegł na deszcz. Poczuł na wargach krople wody. Przywołały obraz córki unoszonej na spienionych falach. Pobiegł jeszcze prędzej. W deszczu nie widać płynących mu z oczu łez. Biegł przed siebie, uciekał przed samym sobą."

Kolejne spotkanie z panią Camillą zaliczam do udanych, bo jak nie być zadowolonym, gdy lektura pochłania Cię do tego stopnia, że zapominasz o bólu kolana, które jest po operacji? Dziękuję pani bardzo! ;)

Akcja "Kamieniarza" standardowo rozgrywa się w Fjällbacce. Pewnego jesiennego poranka rybak wypływa opróżnić więcierze. Jakież jest jego zdziwienie, gdy w jednej z nich znajduje ciało małej dziewczynki. Policja natychmiast zjawia się na miejscu - Patrik Hedström i Martin Molin nie zdają sobie sprawy, że to nie jest zwykłe utonięcie... Pierwszym z nich dodatkowo wstrząsa fakt, iż znał ofiarę, która była córką koleżanki Eriki. Młody tatuś nie mógł znieść widoku dziecka, które przypominało mu jego maleńkiej córeczce - Mai. 

"Żaden człowiek nie powinien tak cierpieć, nie powinien tracić dziecka."

Po sekcji zwłok okazało się, że w płucach Sary patolog sądowy znalazł słodką wodę z dodatkiem mydła oraz... popiół. Kto mógł być taką bestią, że kazał dziecku zjeść popiół?! Policja musi szybko trafić na jakiś ślad. Jednak kto może mieć motyw, aby zamordować 7-letnią dziewczynkę? Nikt nie bierze na poważnie konfliktu sąsiadów - Lilian (babci Sary) oraz Kaja (biznesmena na przedwczesnej emeryturze), pomimo że na komisariacie w Tanumshede Gösta ma osobne segregatory zawierające szczegóły wieloletniej "sprzeczki".  Oboje awanturują się dosłownie o wszystko, przykładowo sprawa balkonu wykraczającego o 4 cm nad posesję jedno z nich trafiła do sądu. Podejrzanym zostaje również syn Kaja, który jest nazywanym "dziwakiem" przez Lilian. Z jakiego powodu? Młody chłopak choruje na rzadką odmianę autyzmu - zespół Aspergera. Nie będę szczegółowo rozwodziła się nad nią, ale muszę przyznać, że z racji moich zainteresowań medycyną autorka bardzo mnie zainteresowała, moja wysoka ocena wzięła się m.in. z zastosowania tego wątku. Kolejnym podejrzanym zostaje ojciec dziewczynki - Niclas, nie ma alibi, a powinien być w tym czasie w przychodni. W takim razie co robił i gdzie był? Sprawa wydaje się beznadziejna, policjanci nie mogą ruszyć z miejsca, jedyne co im pozostaje to wieści od techników lub zgłoszenia od ludzi zamieszkałych w Fjällbacce. Czy to jednak wystarczy...? 

"Dlaczego to, co rzekomo słuszne wydaje (...) się fałszywe?"

Niesamowite perypetie naszych bohaterów tworzą imponującą całość. Erika zmaga się m.in. z wszystkowiedzącą teściową, a Ernst wreszcie, mówiąc kolokwialnie: "doigra się", nie pomoże mu nawet podlizywanie się Melbergowi, który, mówiąc szczerze, przyjmuje wreszcie ludzką twarz w tej części. Okazuje się, że ma syna, którym będzie musiał się zaopiekować przez pewien czas.

"Prawie wszystko było różowe. I tak słodkie, że Patrikowi zebrało się na mdłości.

(...)

- Fuj. Wygląda, jakby falming się wyrzygał."

Akcja od  samego początku jest wartka, co sprawia, że książkę czyta się w mgnieniu oka. Autorka świetnie dopracowała zagadkę wraz z, jak się okazuje na samym końcu, portretem psychologicznym sprawcy. To wszystko sprawia, że lektura ma dodatkowy smaczek. Jak wspominałam, recenzując poprzednie części sagi, z każdym tomem coraz bardziej przywiązuję się do bohaterów. W dodatku niesamowite zakończenie spowodowało, że na mojej półce czeka już na przeczytanie "Ofiara losu".
Polecam wszystkim fanom kryminałów, nie tylko skandynawskich. :)

Recenzje poprzednich części:
• "Księżniczka z lodu"
• "Kaznodzieja"

"(...) najgroźniejszy jest ten, który nie ma już nic do stracenia."